หนูเน่าไป..วัวใหม่มาดีๆ นะคะ

สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่

กับปีเก่าที่กำลังจะผ่านอยุ่ไม่กี่ ช.ม...เป็นปีที่ใครหลายๆ คนรู้สึกแย่ๆ ไม่ว่าเรื่องชีวิตของตัวเอง หรือชีวิตคนอื่นที่ดูแย่ๆ ไปหมด...สำหรับตัวเอง...เป็นปีที่ต้นร้ายปลายดี...ความรู้สึกย่ำแย่เหมือนกัน...ปัญหาเมื่อเกิดได้ก็ต้องจบได้ด้วยตัวของมันเอง...สำหรับตัวเองการตัดสินใจที่ฉับไวเป็นหนทางที่แก้ปัญหาดีที่สุดไม่ยืดเยื้อ...เป็นคนที่ตัดสินใจจะทำอะไรแล้วก็ทำเลย ไม่สับสนในตัวเองและยอมรับในสิ่งที่เกิดเพราะการตัดสินใจของตัวเองทุกกรณี...แต่สิ่งที่ยากที่สุด ตรงที่ต้องกุมวิถีชีวิตของใครอีกหลายคนกับการตัดสินใจของตัวเอง แต่แล้วในที่สุดก็ผ่านช่วงนั้นไปได้ด้วยดี...

จึงทำให้เกิดข้อคิดว่า "เวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น..." เพียงแค่มองปัญหาทุกอย่างที่เกิดให้ทะลุปรุโปร่ง แล้วตัดสินใจลองเสี่ยงดู แต่เป็นการเสี่ยงที่ต้องอาศัยความรอบคอบและมองการณ์ไกลแล้ว ทุกอย่างก็จะคลี่คลายลงได้

ที่ว่าต้นร้ายปลายดี...เพราะในต้นปีมีแต่ปัญหา ไม่ว่าเรื่องงาน เรื่องผู้คนที่ติดต่อ เรื่องส่วนตัว เรื่องผุ้คนรอบๆ ตัว ล้วนแล้วแต่เป็นปัญหาและสร้างปัญหาให้ต้องขบคิดตลอดเวลา...บางครั้งมีร้องไห้ เสียใจ ดูเหมือนหนทางตีบตัน...แต่..พอเรียกสติกลับคืนมา ขบปัญหาให้แตก...ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี

ถึงแม้...เกือบตัองแลกกับชีวิตของใครบางคนไป...แต่นั่นก็เป็นบทเรียนที่ดีสำหรับตัวเองและใครบางคน ที่ตรงกับคำว่า "อย่าไว้ใจในมนุษย์ มันสุดแสนยากลึกเหลือกำหนด" แต่การมีสติช่วยให้คนเราผ่านพ้นสิ่งที่เลวร้ายไปได้

ช่วงกลางปี ก็ยังคงทุกข์หนักในหลายๆ เรื่อง...ทนอยู่กับปัญหาที่คนอื่นสร้างแล้วปล่อยให้เราแก้ไข จนตัวเราเองก็พลอยเซไปกับเค้าด้วย...ช่วงนี้มีใครบางคนคอยอยู่ด้วยตลอดเวลาถึงแม้จะช่วยอะไรไม่ได้เลยแต่อย่างน้อย ยังมีกำลังใจ คำพูดเล็กๆ น้อยให้รู้ว่า บนโลกใบนี้ยังมีใครคนหนึ่งอยู่เป็นเพื่อนเราและพร้อมจะไปกับเราได้ทุกที่ บางคนก็พยายามช่วยประคับประคองความรู้สึกแย่ๆ ให้กลับดี..."ก็ต้องขอบคุณทุกๆ คนที่เป็นกำลังใจมาตลอดค่ะ"

และในที่สุดก็..พบหนทาง...ที่ทำให้ทุกอย่างดึขึ้น โดยเอาชีวิตตัวเองเป็นเดิมพันในการตัดสินใจ เมื่อเวลาผ่านลุล่วงไปทุกอย่างก็ดีขึ้นเพราะการตัดสินใจในครั้งนี้ เมื่อคนอื่นมีความสุข ตัวเองก็มีความสุขด้วย...ไม่เสียทีที่เกิดมาชาติหนึ่งทำให้คนบางคนได้มีความสุข...ก็ยินดี

อยากบอกใครบางคนที่ชอบจมจ่อมอยู่กับความทุกข์ความเจ็บปวดที่ตัวเอง หรือคนอื่นยัดเยียดให้ว่า "บนโลกใบนี้แม้จะมีปัญหามากมายสารพัด...แต่ปัญหาทุกปัญหาที่เกิดมักมาพร้อมกับหนทางแก้อยู่แล้ว ขึ้นอยู่ที่ว่าใช้สติ พิจารณา หาหนทางเจอหรือไม่ต่างหากล่ะ"

เลิกคิดทำร้ายตัวเอง มองโลกด้านเดียว...แคบๆ ลองเปิดใจให้กว้าง และกล้าๆ หน่อยในการตัดสินใจทำในสิ่งที่ทำให้ชีวิตตัวเองดีกว่า...ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ....

ปัจจุบันของใครบางคนตอนนี้อาจดูไม่สวยหรู...แต่อนาคตมันไม่แน่นี่คะ...อย่าท้อถอย จงอดทน แล้วสักวันจะเป็นวันของเราจนได้ค่ะ...เชื่ออย่างนั้น จริงๆ...

หากว่าใคร...คิดว่าตัวเองไม่มีค่า เกิดมาเพื่ออะไร อยากให้ลองมองดูคนที่เค้ามีชีวิตที่แย่ๆ กว่าเรา แต่ถ้าหากต้องการจะทำชีวิตให้ดีขึ้นก็ลองมองคนที่ดีกว่า เหนือกว่าเรา แล้วลองกระตือรือล้นทำชีวิตให้ดีเหมือนเค้าหรือดีกว่าเค้าจะดีกว่ามั๊ย...

สำหรับเพลง "ม่านบังตา" ไม่เกี่ยวกับบล๊อกหน้านี้ พอดีแถวบ้านเค้าเลี้ยงฉลองปีใหม่กันแล้วเปิดเพลงเก่าๆ ดังมากระทบหู ก็เลยเข้าเนทหาเพลงคาราโอเกะฟังและร้องตาม เผอิญไล่อักษรไปเจอเพลงนี้เข้า เห็นเพราะดีก็เลยหามาลงในบล๊อกนี่ล่ะ ...เพราะดีแฮะ...

ทำให้คิดถึงใครบางคนจัง "ถึง เธอจะพราก จากฉันไกลกัน สุดความหวัง ฉันก็ยัง รักเธอ" และใครบางคนคงไม่โกรธและงอนนะคะ คนเรามีบ้างที่อยู่ในอารมณ์นี้ ความรัก ความผูกพันใช่จะลืมกันง่ายๆ มันมีบ้างล่ะที่หลุดเข้าไปสู่โหมดความหลัง...

ยังไงก็ขออวยพรให้ชาวไทยทุกคนมีความสุข สมหวัง ร่ำรวยๆ โดยเฉพาะรากหญ้าของประเทศ และขอภาวนาอย่าให้ผู้ใดออกมาทำร้ายประเทศเพื่อประโยชน์ส่วนตนและพรรคพวกของตัวเองอีกเลย ขอให้ฝันร้ายที่ผ่านมาในปี 2551 เป็นแค่ความฝันก็แล้วกันค่ะ และหวังว่าปีใหม่ 2552 ทุกอย่างดีขึ้น ชาวประชาหน้าใสตื่นจากฝันร้ายเสียที ร่ำรวยทั้งปีมีเงินใช้ ไร้โรคภัยไข้เจ็บกันทุกทั่วตัวคนนะคะ...

ดีใจๆ พรุ่งนี้ได้เจอใครบางคนแล้ว 1 เดือนเต็มพอดีเลยอ่ะ ไปล่ะค่ะ เดี๋ยวมีคนหมั่นไส้...5555555.....

ม่านบังตา

นัดดา วิยะกาญจน์

ถึง เธอจะพราก จากฉัน

ไกลกัน สุดความหวัง ฉันก็ยัง รักเธอ

ฉันยัง ซื่อตรง เสมอ

แม้เธอ เป็นของใคร ฉันไม่ แปรผัน

ถึงโลก จะแหลก สลาย

จันทร์ จะมืด แลหาย

ฉันไม่คลาย สัมพันธ์

ขอเธอ อย่าลืม เลือนฉัน

แล้วเราคง พบกัน

เหมือนจันทร์ ที่คู่ ดารา

แต่ฉัน ยังนึกหวั่น เสมอ

รักเธอ เลือนเหมือน ม่านบังตา

บางวัน ฉันเฝ้า คอยหา

เปลี่ยวอุรา พาให้ อาวรณ์

ถึงเธอ จะอยู่ แห่งไหน

เธอคงไม่ ลืมฉัน

เราจากกัน ร้าวรอน

ฉันรอ ด้วยใจ เร่าร้อน

ทุกคืนวัน ฉันนอน

ขอวอน เธอกลับ คืนมา

แต่ฉัน ยังนึกหวั่น เสมอ
รักเธอ เลือนเหมือน ม่านบังตา
บางวัน ฉันเฝ้า คอยหา
เปลี่ยวอุรา พาให้ อาวรณ์

ถึงเธอ จะอยู่ แห่งไหน
เธอคงไม่ ลืมฉัน
เราจากกัน ร้าวรอน
ฉันรอ ด้วยใจ เร่าร้อน
ทุกคืนวัน ฉันนอน
ขอวอน เธอกลับ คืนมา