น้องกลีโม

พักนี้งานยุ่งมากกกกกกก...ถึงมากที่สุด....ใกล้เทศกาลจัดประชุม สัมมนาออกไปทำงานต่างจังหวัดอีกแล้ว...เฮ้ออ....เริ่มตั้งแต่ทำโครงการของบ และจัดเตรียมทุกอย่างเพื่อให้งานทุกอย่างลุล่วง..ช่วยกันทำแบ่งงานกันไป...สำหรับตัวเองตอนนี้นอกจากยุ่งเรื่องการจัดประชุมแล้ว ยังมีงานเข้าเรื่องการทำเวปเพจ การจัดทำบอร์ด เป็นคณะทำงานหลายคณะจัด เหมือนจะมีฝีมือยังไงยังงั้น แต่ความเป็นจริงไม่มีเลยค่ะ มีแค่ 2 มือกับสิบนิ้วที่เท่าๆ กับคนอื่นๆ แต่ไหงความรับผิดชอบเยอะจัง..วุ๊ยยยย...เริ่มเบื่อ...เริ่มเซรงงงงงง....เริ่มไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเลย เดี๋ยวผ่านวัน เดือน ปี ไปโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว...ขนาดวันอะไรยัง งงๆ เลยค่ะ...55555.....

ไม่ค่อยมีเวลามาอ่านมาเขียนบล๊อกเลยพักนี้..คอมตอนนี้มีไว้สำหรับ งานๆๆๆ และงาน ขนงานมาทำต่อที่บ้าน และขนงานจากที่บ้านไปทำต่อที่ทำงาน...วนเวียนเป็นวัฏจักรแบบนี้ แต่เงินเดือนเท่าเดิม....555555...เอาน่ารอเมษายนนี้จะดูว่าได้เพิ่มเท่าไร..งานรับผิดชอบเต็มไม้เต็มมือจนเวลาจะคุยกับใครบางคนยังไม่มีเลย...ดูห่างเหินกันยังไงๆ เนอะค่ะต่างคนต่างงานล้นมือ จะคุยกันได้ก็เมื่อมีปัญหาต้องถามกันแล้วก็รีบวาง ทุกเวลาจึงกลายเป็นธุรกิจ (แต่ไม่ได้เงิน) ไปซะฉิบ...

วันนี้ (5 ก.พ ใช่ป่ะว๊า) ข้าพเจ้าเกงานอีกแล้ววววววว...ด้วยเมื่อคืนวันอังคารต้องทำงานจนถึงตึห้า ไม่ได้หลับได้นอนเลย ก็ต้องอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานต่อที่ทำงานอีก ไปถึงที่ทำงานก็ต้องนั่งทำงานๆๆๆ แบบมึนๆ หน้าก็มึน ความคิดก็มึนๆ ใครวิ่งมาให้ช่วยเกี่ยวกับเรื่องงานก็ทำหน้ามึนใส่ อารมณ์ก็บ่จอย หงุดหงิดๆ ชะมัดยาด พอตกช่วงบ่าย เริ่มมีฟุบหน้าจอเป็นระยะ แต่ก็ต้องดีดตัวผึงลุกขึ้นทำต่อ เพราะงานด่วนไม่เสร็จ....เฮ้อออออ...ในที่สุดก็เสร็จเมื่อสี่โมงเย็น (ใกล้เวลาเลิกงานพอดี) ที่เกงานเพราะนั่งทำงานทั้งคืน ทำแบบหลังขดหลังแข็ง วันนี้เลยปวดหลังมากๆ หลังตรงเลย งอไม่ค่อยได้ แต่ศรีก็พอทนได้ไม่ต้องเกงานก็ได้ แต่มีเหตุต้องให้เก...เพราะไปรษณีย์แถวนี้แปลกมาส่งพัสดุ หรือ จ.ม ที่ลงทะเบียนถ้าไม่มีใครอยู่บ้าน ไปรษณีย์จะไม่พยายามมาส่งอีกในวันอื่น เค้าจะมีใบแจ้งให้ไปรับของที่ไปรษณีย์เลย แย่จังไม่เหมือนบ้านเดิมเลยที่ไปรษณีย์อะลุ้มอะล่วยกันเพราะเข้าใจว่า คนสมัยนี้ต้องออกไปทำงานนอกบ้านโอกาสที่เค้าจะอยู่บ้านในวันธรรมดาไม่ค่อยมี ไปรษณีย์จะเอาของมาส่งให้ในวันหยุดอีกครั้งก่อนส่งใบแจ้งเตือน สรุปไปรษณีย์ไม่มีหัวคิด หรือน้ำใจ หรือไปรษณีย์บ้านเก่าดีเกินเหตุคะนั่น...(บ่นได้อีก) วันนี้ก็เลยต้องหยุดและโทร.ไปนัดให้ไปรษณีย์ช่วยมาส่งให้ที และวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เค้าจะส่งคืนพัสดุไปให้ผู้ส่ง ถ้าหากไม่มีใครรับก็เหมือนคราวที่แล้วที่ใครบางคนส่งพัสดุมาให้แล้วไม่มีใครอยู่บ้านและไม่มีเวลาไปรับ พัสดุเลยส่งกลับไปที่เจ้าของ ส่งกันไปก็ส่งกันมา...คิดในแง่ดี...คุ้มจริงๆๆๆ...เพราะเสียค่าใช้จ่ายเท่าเดิม แต่ไปรษณีย์ส่งสองรอบ...สม....ให้ส่งซะให้เข็ด อยากไม่บริการส่งให้ลูกค้าวันหยุดนัก...เชอะ...

เมื่อวานเดินผ่านต้นงิ้วในที่ทำงาน...โห...ดอกบานกระจาย...(หล่นมาเกลื่อนกลาดบนพื้นดิน) ปีนี้ดอกงิ้วบานเยอะมากๆ จะว่าดิน น้ำ อุดมสมบูรณ์กว่าเดิม ก็ไม่น่าใช่เพราะดินก็ที่เดิม น้ำก็ไม่ค่อยรด ฝนก็ไม่ตก แต่ไหงดอกเยอะมากๆ ปีที่แล้วเก็บดอกงิ้วได้มาแค่ดอก สองดอก ปีนี้เก็บได้เป็นสิบ เดินเก็บๆ จนมีคนถามว่าเก็บไปหำไมเหรอครับ ก็บอกเค้าว่า "ไม่รู้สิคะ...เป็นความชอบส่วนตัว" ....คนถามทำหน้ามึนเลย "ชอบต้นงิ้วนี่นะ"....อืมมมม...ก็ชอบแต่ไม่ชอบปีนนะคะ...หนามเยอะ...กลัวครูดตามต้นเจ็บอ่ะค่ะ...แค่ชอบดอกงิ้วเพราะเป็นดอกไม้ที่แปลกมากทั้งรูปทรง กลิ่นอ่อนๆ (ดมมากๆ เวียนหัวได้) สีขาวนวล กลีบเลี้ยงก็แปลกดี และที่สำคัญจะออกดอกปีละครั้ง หมดหน้านี้ก็ต้องรอไปอีกปีหน้าถึงจะมีดอกให้เราเก็บอีก (สังเกตเฉพาะที่ทำงานตัวเอง) ปีนี้เก็บได้เยอะมากๆ เพิ่งได้รู้ว่าดอกงิ้วตากแห้งเค้าเอาไปทำน้ำเงี้ยวได้...พี่ที่ทำงานบอก...อืมมม..เป็นความรู้ใหม่ ดีล่ะเดี๋ยวพอดอกแห้งจะเก็บไว้ทุกปีๆ เก็บไปทำน้ำเงี้ยว....5555555.....(จะเก็บกี่ปีคะเนี่ย) ก็เลยถ่ายรูปต้นงิ้ว กะดอกงิ้วมาฝากเผื่อใครไม่เคยเห็น แต่เคยลงในไดอารี่เก่ามาแล้วนะคะ หรือที่ดอกงิ้วปีนี้บานเยอะเพราะคนจะชอบปีนต้นงิ้วกันเยอะกว่าเดิมป่ะคะเนี่ย...ปีที่แล้วก็รู้สึกว่าปีนกันเยอะนะ...ปีนี้ดอกดกมากกว่าปีก่อนๆ...โห...ปีนกันเป็นว่าเล่นกันสิคะเนี่ย...ระวังดอกลูกปืนนะคะเดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน...55555....

ต้นงิ้ว (สูงมากๆ)

ดอกงิ้วที่ตูมและบานแล้ว

ให้สังเกตหนามรอบๆ ลำต้นเยอะมากๆภาพอาจไม่ค่อยชัดแต่ก็พอเห็น

ดอกงิ้วเอามาจัดกระเช้าได้ด้วยแฮะค่ะ

แถมด้วยรูปน้องกลีโม (เพื่อนเรียก) ตอนแรกก็ งงๆ ว่าทำไมเพื่อนถึงตั้งชื่อ "กลีโม" เพื่อนบอกอ่าวดูที่หัวเค้าสิ (ไม่ได้ถ่ายรูปตอนแรกๆ ที่ต้องค่อยเลี้ยง ค่อยๆรดน้ำ กว่าจะได้ผมสีเขียวตั้งแบบนี้) ที่เห็นผมสีเขียวๆ ตอนแรกๆ เค้าจะเป็นหัวล้านๆ โล่งๆ ต้องรดน้ำให้เค้าเป็นอาทิตย์จึงค่อยๆ มีผมสีเขียวค่อยๆ งอกยาวขึ้นๆ จนได้ทรงนี้....555555...เพื่อนเลยเรียกว่า "กลีโม" ช่วงนี้งานยุ่งมากๆ ทุกคนหน้าดำคร่ำเครียด มีใครหลายๆ คนในที่ทำงานที่คิดเหมือนกันและพูดเหมือนกันว่า พอหันมามองน้องกลีโม..แล้วอมยิ้ม น้องกลีโมทำให้คนเย็นลงและรู้สึกดีขึ้นได้จริงๆ ด้วยล่ะ ตอนนี้ทุกคนสงสัยกันต่อว่า ผมที่เป็นหญ้าสีเขียวๆ ของเค้าจะยาวไปสักแค่ไหนกันหนอ...ก็รอดูอยู่ค่ะนี่ค่ะหน้าตาน้องกลีโมต้องเลี้ยงเค้าในน้ำเค้าชอบอาบน้ำและกินน้ำทั้งวัน ก่อนกลับบ้านจึงมีหน้าที่ต้องหล่อน้ำให้เค้าเต้มภาชนะที่ใส่รองตัวเค้าไว้...

เพลงนี้เพราะดีนะคะ...เป็นเพลงที่ต่อว่าคนที่มีความรัก แต่เป็นความรักหลายใจ แบบรักพี่เสียดายน้องยังไงยังงั้น คือ ส่วนหนึ่งมอบให้คนในหัวใจ ส่วนที่เหลือมอบให้กิ๊กทั่วไป....เจ้าชู้ซะ...เผอิญเพลงนี้แมทกับต้นงิ้วข้างบนโดยเจ้าของบล๊อกไม่รู้ตัว...เพราะตอนแรกไม่ได้ลงเพลงนี้...แต่เผอิญไปเจอเพลงของเจนนิเฟอร์ คิ้ม ซึ่งเป็นนักร้องในดวงใจเลยล่ะ ติดตามผลงานเธอมาตลอดและชอบลูกเล่นแพรวพราวของเธอ ตอนออกคอนเสริตมีแผ่นด้วยนะแต่เป็นบางชุด อยากได้ทุกชุดล่ะ...ก็ชอบนี่นา...ไว้จะตามหาจนครบแล้วจะมาโชว์กันค่ะ...ตอนนี้ฟังเพลงของเธอไปก่อนแล้วกันเนอะ...เซฟไว้หลายเพลงเก็บไว้ทะยอยเอามาลง เพื่อตัวเองจะได้ฟังเอง....555555....(คิดล่ะสิว่าเผื่อแผ่)คงได้หลายบล๊อกล่ะเพราะเยอะมากๆ เพราะๆ ทั้งนั้นเลยยยย...

เพียงครึ่งใจ
เจนนิเฟอร์

อยากเปิด ใจเธอ จะเจอ ใจใคร ซ่อนใน รักอยู่
หัวใจ หดหู่ รักเคย ชื่นชู กลับห่าง
ใยเธอทำ ใจฝืน รักเคยชื่น เพียงคืน จืดจาง
รักเลือนลาง เธอวาง ท่ากลับ เย็นเฉย เธอเปลี่ยนแปลง

จะทุ่ม เทใจ เกือบไป แล้วหนอ หยุดรอ รักได้
พบใคร ใหม่ใหม่ ยั้งใจ ไม่ขอ ส่วนแบ่ง
เธอจะจาก ไปไหน พบใครใหม่ ใจเธอ เปลี่ยนแปลง
แต่ฉัน ไม่ขอแบ่ง ใจไว้ จากไป แล้วใจ ขอคืน

เก็บกอด ดวงใจ ที่เธอ ทำลาย นี่ใจ ฉันกร่อน
หัวใจ อ่อนอ่อน ร้าวรอน เมื่อรัก โรยรา
ลืมเธอลืม ได้ไหม ช้ำใจ เข็ดใจ เรื่องผ่านมา
หยุดคิด ตั้งใจว่า จะขอ พักใจ อาลัยกับเธอ
รักร้าง ในใจ รู้ไหม ใครทำ เจ็บจิต ใจจำ เธอทำ ฉันเพ้อ
จริง จริง เพราะรัก เธอมาก กว่าใคร

เมื่อจุดจบ แห่งความรัก พบกัน เพียงครึ่งทาง
บาดลึก ในใจ สื้นหวัง หมดทาง ใช่ไหม
ว้าเหว่ เมื่อทุ่มเท หัวใจ สิ่งที่เธอ เหลือให้
สุดท้าย คือรอย รักเก่า

ใจเจ็บ เก็บเป็นครู สอนเรา จะมีใจ ให้เขา
ควรรัก เขาเพียง เพียงครึ่งใจ