Title / เพลง : ผู้หญิงคนนี้ยินดีให้หลอก
ศิลปิน / Artist :เจเน็ตเขียว (Janet)
หลอกเล่นๆ ใช่มั๊ย ได้เลย ยังไง ก็ยอม ให้หลอก
จีบเล่นๆ ใช่มั๊ย เอาเลย ยังไง ก็ได้ ทั้งนั้น
ขอแค่มีสักคน เข้ามา แค่นั้น ฉันก็ พอใจ
ไม่รักจริง ก็ไม่ เป็นรัย ไม่สำคัญ
ก็ยังดีกว่าเหงา คนเดียว วันๆ ไม่เคย มีใคร
ก็ยังดีกว่าช้ำ เรื่อยไป หัวใจ ไม่เคย ใช้งาน
ให้มีใครสักคน หลอกลวง สักครั้ง จะเป็น ไรไป
ดีกว่าปล่อยให้ใจ ต้องเฉาตาย ไปวันๆ
อยากจะบอกให้รู้ ว่าฉัน คนนี้ ยินดี ให้หลอก
มีแต่ใจลวงๆ ให้มา บอกเลย ยังไงก็เอา
ขอแค่เพียงให้ใจ ไม่เหงา บ้างก็พอ
ขอแค่เพียงให้ใจ ไม่เหงา บ้างก็พอ
เจ็บก็ยอมอยู่แล้ว ได้เลย ยังไง ก็คง ไม่ตาย
ปวดก็ยอม อยุ่แล้ว เอาเลย เชิญเลย ถ้าใครอยากหลอก
อยากจะบอกให้รู้ ว่าฉัน คนนี้ ยินดี ให้หลอก
มีแต่ใจลวงๆ ให้มา บอกเลย ยังไงก็เอา
ขอแค่เพียงให้ใจ ไม่เหงา บ้างก็พอ
ขอแค่เพียงให้ใจ ไม่เหงา บ้างก็พอ
เจ็บก็ยอมอยู่แล้ว ได้เลย ยังไง ก็คง ไม่ตาย
ปวดก็ยอม อยุ่แล้ว เอาเลย เชิญเลย ถ้าใครอยากหลอก
อยากจะบอก ให้รู้ ผู้หญิงคนนี้...ยินดีให้หลอก
สังเกตกันบ้างมั๊ยคะว่าทุกวันนี้คนเราไม่ค่อยมียิ้มให้กันเท่าที่ควร ก็เพราะพวกเราต้องเจอปัญหาวิกฤติการณ์เยอะแยะมากมายที่ทำให้คนเราเกิดความเครียด แต่ในเมื่อทุกอย่างก็ต้องเกิด บางอย่างเราไปแก้ไปห้ามไม่ให้เกิดไม่ได้หรอกค่ะ...เมื่อเป็นแบบนี้หนทางเดียว คือ เราต้องยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดให้ได้..และหันมายิ้มเป็นกำลังใจให้กันและกันไม่ดีกว่าเหรอคะ...เรื่องนี้เคยลงมาแล้วครั้งหนึ่ง เป็นรื่องราวที่อ่านเจอแล้วนำมาเล่าสู่กันฟังเป็นเรื่องของ " หมู่บ้านยิ้มแย้ม " ซึ่งน่าจะเข้ากับสถานะการณ์เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปัจจุบันที่แตกแยกกันเป็นหลายฝ่าย ขาดความสามัคคีกันเพราะมีคนไม่หวังดีกับประเทศเราสร้างสถานการณ์ต่างๆ นานามาเพื่อให้พวกเราแตกแยกกัน อย่างเห็นๆ อยู่หรือที่เรียกว่า "พวกดื้อด้านอย่างหนา" ก็ว่าได้ที่พยายามสร้างสถานการณ์ให้ดูเลวร้ายยิ่งขึ้น โดยไม่มีจิตสำนึกของความเป็นคน(ดี) หวังแค่ผลประโยชน์ส่วนตนแล้วมาอ้างว่าทำเพื่อประเทศชาติ อยากให้ทุกคนที่หลงผิดได้ลองทบทวนดูการกระทำของคนกลุ่มนี้ให้ดี ตอนนี้อาจไม่เห็นชัด แต่มันก็ค่อยๆ ชัดเจนกับความเห็นแก่ตัวของคนกลุ่มนี้ ถ้าหากไม่มองอะไรในแง่เดียวมากเกินไปนัก จะเห็นสิ่งที่เค้ากระทำนั้นเป็นสิ่งที่หลอกลวงกันอย่างชัดๆ....
มีหมู่บ้านหนึ่งเรียกว่า " หมู่บ้านยิ้มแย้ม " ทุกชีวิตในหมู่บ้านนี้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ไม่มีโจร ไม่มีผู้ร้าย ทุกคนในหมู่บ้านรักใคร่ปรองดองกัน ถ้อยทีถ้อยอาศัย มีแต่รอยยิ้มให้แก่กันและกันตลอดมา จนหมู่บ้านนี้เป็นที่กล่าวขานเลื่องลือไปทั่ว ว่าเป็นหมู่บ้านยิ้มแย้มที่มี่แต่ความสุข
และมีอีกหมู่บ้านหนึ่งเรียกว่า " หมู่บ้านหวาดระแวง " หัวหน้าหมู่บ้านได้ข่าวความน่าอยู่ของหมู่บ้านยิ้มแย้ม จึงต้องการที่จะทำลายรอยยิ้ม ตลอดจนความสุขของคนในหมู่บ้านยิ้มแย้ม หัวหน้าหมู่บ้านหวาดระแวง จึงได้ส่ง " นายยุยง " เข้าไปเป็นกองสอดแนมว่าทำไมคนในหมู่บ้านย้มแย้มจึงมีแต่รอยยิ้มให้แก่กันและกัน และอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขมาโดยตลอดและแผนการต่อไป คือ ทำลายรอยยิ้มของคนในหมู่บ้านยิ้มแย้ม
นายยุยงจึงเข้าไปสอดแนมที่หมู่บ้านยิ้มแย้ม หลังจากนั้นไม่นาน เค้าก็สังเกตเห็นว่า ผู้คนในหมู่บ้ายยิ้มแย้มนั้น เมื่อเจอกัน นอกจากการยิ้มแย้มทักทายกันและกันแล้ว ก็จะมีการมอบ " ตัวยิ้มแย้ม " ให้แก่กันเสมอ
วันหนึ่งนายยุยงได้เห็นชายวัยกลางคนหมู่บ้านยิ้มแย้มคนหนึ่งนั่งอยู่ที่เก้าอี้หน้าบ้าน และได้มีชายหนุ่มคนหนึ่งของหมู่บ้านยิ้มแย้มเดินผ่านมา ทั้งคู่ทักทายและยิ้มแย้มให้แก่กัน และก่อนจากกันยังไม่ลืมที่จะมอบ " ตัวยิ้มแย้ม " ให้แก่กันและกันก่อนกล่าวคำอำลา
หลังจากที่ชายหนุ่มชาวหมู่บ้านยิ้มแย้มเดินผ่านชายวัยกลางคนไปแล้ว นายยุยงก็เดินออกมาประกบชายหนุ่มและพูดกับชายหนุ่มว่า " ท่านรู้จักชายวัยกลางคนผู้นั้นหรือ " นายยุยงเปิดการสนทนา " ไม่หรอกจ๊ะเราไม่รู้จักกันหรอกนะ แต่เราเป็นคนหมู่บ้านเดียวกัน ที่หมู่บ้านยิ้มแย้ม ทุกคน คือ เพื่อน ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม เราปฏิบัติตัวต่อกันอย่างนี้ มาตั้งนมนานแล้วล่ะจ๊ะ " ชายหนุ่มตอบพร้อมกับยิ้มให้อย่างเป็นมิตร จากนั้นก็ส่ง " ตัวยิ้มแย้ม " ให้กับนายยุยง ซึ่งทำตามประเพณีที่ถือปฏิบัติกันมาในหมู่บ้านยิ้มแย้ม " เอ...นี่อะไร " นายยุยงแกล้งถาม " ก็ตัวยิ้มแย้มไงจ๊ะ ตัวยิ้มแย้ม คือ ตัวแทนของความดี และมิตรภาพ ฉันให้น้าจ๊ะ ตัวยิ้มแย้มนี้จะทำให้น้ามีแต่ความสุข และชีวิตก็จะเต็มไปด้วยความสดชื่น น้ารับเอาไว้ซิจ๊ะ " เมื่อได้ฟังดังนั้น นายยุยงก็เริ่มแผนการยุยงของตนทันทีด้วยคำพูดที่ว่า " ถ้าตัวยิ้มแย้ม เป็นจริงอย่างที่เจ้าว่า เจ้าไม่กลัวหรอกหรือว่า การที่เจ้าแจกตัวยิ้มแย้มให้กับทุกคน ที่เจ้าเจอจะทำให้ตัวยิ้มแย้มของเจ้าหมดไป แล้วเมื่อนั้น ความสุข ความสดชื่น ก็จะหายไปจากตัวเจ้า...โอ้...ช่างเป็นเรื่องที่น่ากลัวจริง ๆ ข้าเห็นใจเจ้าเหลือเกินพ่อหนุ่ม "
เมื่อชายหนุ่มชาวหมู่บ้านยิ้มแย้มได้ฟังดังนั้น ก็เริ่มคิดตาม และสีหน้าที่เคยยิ้มแย้มก็กลับหม่นหมองลง เปลี่ยนจากความยิ้มแย้ม เป็นความวิตกกังวล และเดินจากไปโดยไม่ร่ำลา ระหว่างทางชายหน่มได้พบกับหญิงสาวชาวหมู่บ้านยิ้มแย้ม หญิงสาวได้หยุดทักทายและส่งยิ้มให้ชายหนุ่มตามปกติ แต่ชายหนุ่มกลับไม่ยิ้มตอบ และเมื่อหญิงสาวส่งตัวยิ้มแย้มให้ ชายหนุ่มก็รับไว้แล้วพูดว่า " ขอบใจนะจ๊ะ แต่ฉันไม่มีตัวยิ้มแย้มให้กับเธอหรอกนะ เพราะถ้าฉันให้ตัวยิ้มแย้มกับเธอ สักวันหนึ่งตัวยิ้มแย้มก็จะหมดไปจากตัวฉันและเมื่อนั้นชีวิตของฉันก็จะไม่มีความสุขและความสดชื่นในชีวิตของฉันก็จะมลายหายไปด้วย " หญิงสาวได้ฟังก็เริ่มคิดตามคำพูดนั้น แล้วทั้งคู่ก็แยกกันไป ข่าวเรื่องการให้ตัวยิ้มแย้มแก่กันแล้วจะทำให้ตัวยิ้มแย้มที่มีหมดไป และจะทำให้ ความสุข และความสดชื่นในชีวิตแต่ละคนหายไปได้แพร่กระจายไปในหมู่บ้านยิ้มแย้มอย่างรวดเร็ว นับแต่นั้นมาชาวหมู่บ้านยิ้มแย้มก็มีพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงไป ไม่มีรอยยิ้มให้แก่กัน ไม่มีการทักทายกันเหมือนเช่นเดิม เพราะทุกคนไม่ต้องการเสียตัวยิ้มแย้มให้แก่กัน และถ้าจำเป็นต้องทักทายกัน ก็ไม่มีการแจกตัวยิ้มแย้มให้แก่กันอีกต่อไป เพราะกลัวว่าความสุขและความสดชื่นจะหายไปจากตัวเอง มีผลทำให้ชาวยหมู่บ้านยิ้มแย้มบางคนต้องทำตัวยิ้มแย้มปลอมออกจำหน่าย แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้น แต่กลับทำให้เหตุการณ์ยิ่งแย่กว่าเดิม เพราะตัวยิ้มแย้มปลอม แตกต่างจากตัวยิ้มแย้มจริง เพราะคนที่ได้ได้ตัวยิ้มแย้มปลอมไป จะมีแต่เสียความรู้สึก และเกิดเป็นความไม่ไว้ใจในกันและกัน ไม่เชื่อถือกันเหมือนแต่ก่อน ตอนนี้หมู่บ้านยิ้มแย้มไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วไม่ว่าความสุข ความสดชื่น ในชีวิตที่เคยมีให้กันก็เหือดแห้งหายตามไปด้วย หมู่บ้านยิ้มแย้ม ตอนนี้ได้เปลี่ยนชื่อจากหมู่บ้านยิ้มแย้ม ไปเป็นหมู่บ้านหวาดระแวงไปเสียแล้ว!
" นายยุยง " คือ ความหวาดระแวงซึ่งเป็นบ่อเกิดของความไม่ไว้ใจกันและกัน ไม่เชื่อถือกัน และหมายรวมถึงบุคคลที่ชอบทำให้คนเราขาดความเชื่อใจกัน
“ ตัวยิ้มแย้มปลอม ” คือ ตัวแทนของ ความหลอกลวง ความเห็นแก่ตัวและเห็นแก่ได้ การเอารัดเอาเปรียบกันและกัน แล้วเราอยากให้บ้านเรา สังคมเรา ชุมชนเราเป็นแบบไหนคะ สำหรับตัวเองอยากให้สังคมของเราเป็นสังคมของการยิ้มแย้ม เวลาเจอกันก็ยิ้มให้กัน มีความจริงใจให้แก่กัน โดยไม่แยกเพศ ผิวพรรณ วรรณะ อายุ หน้าที่การงาน ฐานะ ให้ถือว่าทุกคนคือ คนไทย ด้วยกัน มีอะไรต้องพึ่งพาอาศัยกัน เหมือนน้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่าอัชฌาสัย ไม่หลอกลวง ไม่เห็นแก่ตัว มีอะไรก็ช่วยเหลือเกื้อกูลกันไปตาม เหมือนสังคมสมัยก่อนอย่างที่พวกเราได้เรียนได้อ่านกันมาว่า ประเทศไทยเราเป็นประเทศของการยิ้ม จนคนทั่วโลกรู้ว่าเมื่อมาประเทศเราต้องได้รับการยิ้มอันดับแรก อย่าให้สิ่งดีๆ แบบนี้หมดไปนะคะ...
จากเรื่องที่เล่านี้สิ่งที่ได้คือ เกลียดเจ้าตัว "ยุยง" ที่เที่ยวยุยงใครต่อใครให้ขาดความรัก ความสามัคคีกัน ทำให้สังคมแตกแยกกันเป็นหลายฝ่ายทำให้ผู้คนขาดความรักซึ่งกันและกันอย่างที่เคยเป็น จนมีผลทำให้เกิดสิ่งเลวร้ายตามมามากมาย จะเห็นได้ว่าเจ้าตัว "ยุยง" เป็นตัวที่เลวชาติ (หมา) เป็นพวกหมาจะเกิดชิงหมาเกิด เกิดมาเพื่อจะเห่าหอน แล้ววิ่งหนีหางจุกตูดไปแอบหลังคนอื่นเพื่อจะกระทำการเลวๆ ต่อไป....ทางที่ดีใครที่ให้พวกนี้คอยแอบ ก็ดันพวกนี้ออกมาอยู่ข้างหน้าบ้าง ให้มันยอมรับความจริงว่าสิ่งที่มันทำเลวร้ายแค่ไหนไม่ใช่ดีแต่คอยแอบอยู่ข้างหลังคนอื่นเพื่อทำการเลวๆ โดยให้คนอื่นตายก่อน เจ็บก่อนแต่พวกมันไม่มีใครสักตัวเป็นอะไรเลย แบบนี้เค้าเรียกว่า หมาลอบกัด ดีแต่เห่าหอน เค้าเผลอก็คอยลอบกัดเค้า หรือเรียกว่าพวกหมาจนตรอกก็ได้ เมื่อจนตรอกแล้วมันก็ตั้งเวที เอ๊ย ตั้งมุมคอยกัดเค้าไปหมดไม่เว้น อยากจะบอกใครที่เชื่อพวกมัน.....ลองคิดให้ดีนะคะ หรือต้องรอให้ทุกสถาบันล่มสลายก่อนถึงจะรู้สึกกัน.....
