กราบคุณครูทุกท่านงามๆ ค่ะ

วันนี้หยุดพักผ่อน เพราะเป็น "วันครู" อ่าว...แล้วเราไปเกี่ยวอะไรกะเค้าด้วยหว่าคะ..เกี่ยวนิดหน่อยค่ะ ตรงที่ตัวเล็กหยุด เราก็ต้องหยุดตามเจ้าตัวเล็ก ไม่งั้นเจ้าตัวเล็กจะไปป่วน กวนโอ๊ย พี่ๆ ป้าๆ ที่ทำงาน...เพื่อความสงบของที่ทำงานก็เลยต้องเลือกหนทางหยุดตามเจ้าตัวเล็ก....

คำปฏิญาณตนของครู

ข้อ 1. ข้าจะบำเพ็ญตนให้สมกับที่ได้ชื่อว่าเป็นครู

ข้อ 2. ข้าจะตั้งใจฝึกสอนศิษย์ให้เป็นพลเมืองดีของชาติ

ข้อ 3. ข้าจะรักษาชื่อเสียงของคณะครูและบำเพ็ญตนให้เป็น

บทสวดเคารพครูอาจารย์

ปาเจราจริยา โหนติ .... คุณุตฺตรานุสาสกา
ปญญาวุฑฺฒิกเร เต เต ทินฺโนวาเท นมามิหํ

ข้าขอประณตน้อมสักการ บุรพคณาจารย์
ผู้ก่อประโยชน์ศึกษา
ทั้งท่านผู้ประสาทวิชา อบรมจริยา
แก่ข้าในกาลปัจจุบัน
ข้าขอเคารพอภิวันท์ ระลึกคุณอนันต์
ด้วยใจนิยมบูชา
ขอเดชกตเวทิตา อีกวิริยะพา
ปัญญาให้เกิดแตกฉาน
ศึกษาสำเร็จทุกประการ อายุยืนนาน
อยู่ในศีลธรรมอันดี
ให้ได้เป็นเกียรติเป็นศรี ประโยชน์ทวี
แก่ชาติและประเทศไทย เทอญฯ

จากบทเพลง "ครูผู้ให้"

ครู คือผู้ให้ความหวัง
ครู ชี้แนวทางการศึกษา
ครู คือผู้เปี่ยมด้วยศรัทธา
ครู ช่วยเสริมปัญญาพาก้าวไกล
ครู ผู้ปรารถนาอันบริสุทธิ์
ครู คือผู้จุดประกายแจ่มใส
ครู คือที่พึ่งของดวงใจ
ครู ผู้มีแต่ให้ทุกคน
ครู ดังแสงทองส่องฟ้าสว่าง
ครู คอยชี้หนทางการพึ่งตน
ครู ดังเรือจ้างออกแรงแจวอย่างอดทน
ครู นั้นคือบุคคลสมควรบูชา
ครู คือผู้ห่วงใยให้ศิษย์ดี
ครู คือผู้มีพระคุณคอยเมตตา
ครู ยอมอุทิศกายใจและเวลา
ครู หวังเพียงว่าศิษย์ก้าวหน้าไกล
ครู ต้องมีคุณธรรมอันล้ำเลิศ
ครู ผู้ประเสริฐเลิศด้วยดวงใจ
ครู เป็นผู้สร้างไม่หวังผลใด
ครู นั้นจึงยิ่งใหญ่สมคำว่า ครู

ตัวเองก็เพิ่งรู้ว่า “ดอกกล้วยไม้” เป็นดอกไม้ที่ใช้เป็นสัญญลักษณ์ในวันนี้ เค้าบอกว่าดอกกล้วยไม้จะมีลักษณะและความหมายคล้ายคลึงกับสภาพชีวิตครู คือ กว่ากล้วยไม้จะออกดอกได้ ต้องใช้เวลานานมากและต้องดูแลเอาใจใส่รดน้ำใส่ปุ๋ยเป็นอย่างดีจึงจะออกดอกได้สวยงามและทนทาน เค้าจึง เปรียบเหมือนครู ที่กว่าจะสั่งสอนเคี่ยวเข็ญลูกศิษย์ให้สำเร็จเป็นคนดีมีความเจริญก้าวหน้าในชีวิตได้ ต้องใช้เวลาเรียน อบรมสั่งสอนนานมากและต้องเคี่ยวกว่าจะประสบความสำเร็จในชีวิต อีกอย่างหนึ่งกล้วยไม้ยังเป็นพืชที่อยู่ในที่สูงทนต่อสภาพดินฟ้าอากาศ ไม่ร่วงโรยง่าย คงเหมือนครูที่อยู่ตามภาคต่างๆ ของประเทศไทยไม่ว่าครูภาคใต้ที่ต้องเสี่ยงอันตราย หรือครูดอยที่ต้องอุทิศตนอย่างเต็มที่ไม่ว่าสภาวะอากาศ สภาพแวดล้อมจะเป็นอย่างไร ก็ต้องอดทนและต่อสู้เพื่ออุดมการณ์และอุทิศตนเพื่อเด็กๆ เพื่อการศึกษาของชาติ เห็นมั๊ยคะว่าเหมือนขนาดไหน นี่ตัวเองนั่งอ่านแล้วพยักหน้า หงึกๆ อืมม..จริงด้วยแฮะค่ะ ยังไงก็ขอกราบงามๆ กะครูบาอาจารย์ทุกท่านที่ตั้งใจสั่งสอนศิษย์ทุกคนให้มีความรู้เพื่อจะได้พัฒนาตัวเองและประเทศชาติให้เจริญก้าวหน้านะคะ...กราบค่ะ....




สำหรับเพลงชาลาวันที่ลงบล๊อกนี้ไม่เกี่ยวกะเนื้อหา แต่เผอิญเปิดเจอและนึกถึงผู้หมวด ที่วันก่อนส่งเพลงนี้ให้ฟังในเอ็มแล้วนั่งหัวเราะคนเดียวทุกครั้งที่ฟังเพลงนี้..บ้าค่ะ...555555....คิดถึง..ก็เลยเอามาลงนั่งฟังเป็นเพื่อนด้วยคนค่ะ จะได้หัวเราะ..บ้าด้วยคนค่ะ.....คิดถึงนะตัวเอง...