ไม่เหลือเธอไม่เหลือใคร

คงมีใครหลายๆ คนที่รู้สึกแบบนี้
คิดถึงคนในอดีต ถึงแม้ว่าคนๆ นั้น
จะทำให้เราเจ็บปวดแสนสาหัสยังไงก็ตาม
แต่ก็ยังคงอดคิดถึงไม่ได้..แวบหนึ่งก็ยังดี


ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอากาศร้อน หรือเป็นเพราะตัวเอง
รู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก ไม่อยากพูดคุย กับใคร
อยากอยู่คนเดียวเงียบๆ ถึงแม้จะเหงา
แต่การอยู่ลำพังกับตัวเองก็เป็นความสุขอย่างหนึ่ง
ที่ตอนนี้ตัวเองต้องการมากๆ


เบื่องาน ที่ไม่มีวันเสร็จ ไม่มีวันจบ

เบื่อการเดินทาง อันนี้เบื่อมาก

เบื่อผู้คนที่เดินผ่านไปมา แม้แต่คนใกล้ตัว

เบื่อตัวเอง ที่ทำอะไรให้ดีกว่านี้ไม่ได้สักอย่าง


คิดว่าคงมีใครบ้างล่ะที่รู้สึกแบบนี้....


อยากรู้จังว่าเคยมั้ย...

ที่รู้สึกเเสียดายเวลา
เมื่ออ่านหนังสือที่อยากจะอ่านสักเล่มหนึ่ง
แล้วรู้ว่าเป็นหนังสือที่ไม่น่าอ่านเลยสักนิด

ที่รู้สึกเสียดายเวลา
เมื่อทำงานที่คิดว่าทำดีที่สุดแล้ว
แต่ผลที่ได้..กลับเป็นผลงานที่ไม่ดี

ที่รู้สึกเสียดายเวลา
เมื่อรู้จักใครสักคนแล้ว จึงมารู้สึกว่า
เขาไม่ได้เป็นคนอย่างที่เราเคยคิดไว้


ถ้าหากมองโลกในแง่ดีแล้ว

หนังสือที่เราอ่านแล้วเราไม่ชอบนั้น
อย่างน้อยตอนที่เราได้อ่านก็ยังทำให้เราได้เพลิดเพลิน
ทำให้เราได้เรียนรู้ถึงหนังสือดีหรือไม่ดี
ที่สำคัญก็เป็นแค่หนังสือที่มีตัวอักษร
ที่ทำให้เราไม่ลืมพยัญชนะ คำสะกดที่เคยได้เรียนมา...


สำหรับงานที่ทำ เมื่อได้ทุ่มเทใจในการทำงานอย่างดีที่สุดแล้ว
แต่ผลที่ได้รับกลับไม่ได้อย่างที่ตัวเองและใครๆ ต้องการ
ก็ทำให้เราได้รู้ว่าสิ่งที่คิดว่าดีนั้น ยังทำได้ดีอีก
เพราะถ้างานนั้นดีจริง ผลที่ได้ก็ต้องได้รับความพึงพอใจ
จากตัวเองและคนรอบข้าง หรือ ทำให้เรามีประสบการณ์ได้เรียนรู้การทำงาน
เพื่อให้งานดีขึ้นมากกว่าเดิม...


ส่วนคนที่รู้จักไม่ได้เป็นอย่างที่ใจคิด...
ทำให้เราได้ใช้สมอง สติ ปัญญา เพื่อเรียนรู้คนๆ หนึ่ง
ไม่ได้มองกันแค่ภายนอก หรือแค่ช่วงสั้นๆ แล้วสรุปว่าดี
อย่างน้อยทำให้รู้จักวิธีคิดใหม่ คิดเป็น และได้เรียนรู้ว่า
คนย่อมแตกต่าง และเปลี่ยนแปลงกันได้เสมอ..

ไม่เหลือเธอไม่เหลือใคร
นันทิดา


อยากจะเปลี่ยน ความจริง ให้เป็น..แค่ฝัน
ให้เธอนั้น รักฉัน เหมือนเดิม ได้อีกที..
ขอแค่ มีเธอ..เหมือนที่ เคยมี
ได้เพียง แค่นี้..ก็คง พอใจ


หากต้อง อยู่ลำพัง คนเดียว เช่นนี้..
ก็ไม่รู้ ชีวิต ฉันมี..เพื่ออะไร
นึกว่า เสียเธอ นึกก็ เสียใจ
อยู่ต่อไป ก็ทรมาน...


ลมหายใจ..ที่ไร้เธอ..
คงเหมือนกัน กับการ หยุดหายใจ...
เมื่อชีวิต ของฉัน มืดมน ไร้ซึ่ง หนทางไป
จะอยู่ ยังไง..ถ้าไม่ มีเธอ..


อยากจะบอก ตัวเอง ให้ทน ให้ไหว
แต่ว่าฉัน ก็คิด ถึงเธอ แทบขาดใจ
ฉันไม่ เหลือเธอ ฉันไม่ เหลือใคร
อยู่กับตาย ก็คง พอกัน


ลมหายใจ..ที่ไร้เธอ..
คงเหมือนกัน กับการ หยุดหายใจ...
เมื่อชีวิต ของฉัน มืดมน ไร้ซึ่ง หนทางไป
จะอยู่ ยังไง..ถ้าไม่ มีเธอ..


อยากจะบอก ตัวเอง ให้ทน ให้ไหว
แต่ว่าฉัน ก็คิด ถึงเธอ แทบขาดใจ
ฉันไม่ เหลือเธอ ฉันไม่ เหลือใคร
อยู่กับตาย ก็คงพอกัน


ฉันไม่ เหลือเธอ ฉันไม่ เหลือใคร
อยู่กับตาย ก็คง พอกัน
อยู่อย่าง ทรมาน..จนตาย ..